Mama งานนี้นายตายแน่ 2 (BEAST)

ข้อมูลเบื้องต้น

 เช่นเดิม เรื่องนี้ ต่ออันเนื่องมาจาก Mama งานนี้นายตายแน่ 1 (BEAST)




 สร้างเพื่อความบันเทิงเท่านั้น !! ใครไม่ชอบก็ [X] ออกไปซะนะ

เนื้อเรื่อง

 และหลังจาก BEAST ได้แสดงเสร็จ

ฮยอนซึง : ผมไม่เข้าใจว่าจุนฮยองเค้าคิดยังไงกับผมกันแน่ แต่ทุกครั้งที่ผมมีเรื่องกับคนอื่น ๆ  เค้าจะเป็นแบบนี้ตลอด ช่างเข้าใจยากจริง ๆ ยิ่งช่วงนี้ผมอยากรู้มากขึ้นทำให้ผมต้องตัดสินใจตกลงกับฮยอนอาว่า เราจะใช้มุมกล้องเข้าช่วย ในความคิดผมแล้วไม่เคยคิดที่อยากจะทำอะไรที่เกี่ยวกับเรื่องแบบนี้จริงจัง แต่สถานการณ์และลักษณะของจุนฮยองในตอนนี้มันบังคับ ผมแค่อยากแกล้งจุนฮยองเล่นเท่านั้นและมันก็เป็นดังคาด

หลังจากที่บีสแสดงเสร็จ จุนฮยองก็ลงจากเวทีไปห้องแต่งตัวก่อนเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ

“นี่โยซอบ นายไปดูจุนฮยองหน่อยไป เดี๋ยวนี้มันหงุดหงิดบ่อยชั้นเป็นห่วงเดี๋ยวนักข่าวทางนี้ชั้นจัดการเอง” ดูจุนหันไปกระซิบข้างหูโยซอบ เนียน ๆ

“อื้อ .. งั้นเดี๋ยวชั้นมา” โยซอบพูดเสร็จ ดูจุนและโยซอบพนักหน้าได้ความว่ารู้กัน

“โธ่เว้ย !! ” จุนฮยองสบถออกมาเสียงดัง จังหวะนั้นโยซอบเข้ามาพอดี

“จุนฮยอง นายเป็นอะไรรึป่าว” โยซอบเดินเข้าไปจับไหล่ในท่าทีเป็นห่วง

จุนฮยองสะบัดไหล่นิด ๆ “ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น นายไม่เข้าใจหลอก” จุนฮยองเดินไปค้ำโต๊ะ

“นายก็เอาแต่เป็นแบบนี้ ถ้านายไม่บอกชั้นจะรุ้ไหม๊ว่านายเป็นอะไร ?”

“ก็บอกแล้วไงไม่ต้องมายุ่ง นายไม่มีวันเข้าใจ”

“มีสิ นายก็รู้ว่านายสามารถบอกทุกเรื่องกับชั้นได้ นายเป็นเพื่อนชั้นนะแล้วเราก็สนิทกันมากด้วย ข้ออ้างแค่เนี้ยพอไหม๊” จุนฮยองหันหน้ามามองโยซอบแบบไม่มีทางเลือก

“ช่างมันเถอะโยซอบ” จุนฮยองพูดเสร็จก็เดินออกไปทันที

“จ..จุนฮยอง” โยซอบพูดไม่ทันจบ จุนฮยองเดินออกมาก่อน

ณ ห้องแต่ตัวฮยอนอา

“ขอบใจนะฮยอนอา ” ฮยอนซึงกล่าวขอบคุนฮยอนอาอย่างสุภาพ

ความจริงฮยอนอา เป็นคนที่ดูคนออก และเค้าก็รุ้ด้วยว่า จุนฮยองคิดยังไงกับฮยอนซึง ซึ่งไม่แปลกเลยว่าทำไมฮยอนอา ถึงร่วมมือกับฮยอนซึง

“ไม่เป็นไรหรอก เอาเป็นว่าชั้นเต็มใจแล้วกัน ไปละ บ๊ายบาย” ฮยอนซึงและฮยอนอาโบกมือลาให้กัน และเมื่อฮยอนซึงกำลังจะเดินหันหลังกลับไปก็ต้องชนกับ….. “จุนฮยอง” ฮยอนซึงพูดขึ้นเบา “ก็ชั้นนะสิ ทำไมผิดหวังหรอ ?” จุนฮยองพูอแบบเย็นชาใส่ฮยอนซึง (แกจะชาเย็น เอ้ย เย็นชาไปไหนฟร่ะ = ไรเตอร์) “ป..ป่าว นายมาทำไมที่นี่”

“ชั้นแค่เดินผ่านมาเท่านั้นแหละ ทำไมคิดว่าชั้นมาหานายงั้นหรอ”

“เหอะ ! ชั้นไม่ได้หลงตัวเองขนาดนั้นนะ” ฮยอนซึงพูดหยิ่ง ๆ

“แล้วนายจะหลีกทางไห้ชั้นเดินได้รึยัง ฮยอนซึง” จุนฮยอนถามเสียงเรียบ

ฮยอนซึงยืนทำหน้าเอ๋อใส่ แต่ก็หลบโดยดี จุนฮยองมองฮยอนซึงเล็กน้อยแล้วเดินเบียดจากไป

“นายมันเป็นเข้าใจยากจริง ๆ จุนฮยอง ” ฮยองซึงพูดก่อนที่จะเดินไปยังห้องแต่งตัวของวง บีส

“อ้าว ฮยอนซึง ไปไหนมา ” ดงอุนถาม

“เข้าห้องน้ำมาน่ะ”

“เอาละ ทุกคนเตรียมตัวเดี๋ยวเราจะกลับหอกันแล้ว เอ้อ แล้วนี่จุนฮยองไปไหนแล้วละ” ดูจุนพูดขึ้น

“ช่างหมอนั่นเถอะหน่า ” ฮยองซึงพูดขึ้นอย่างประชด

2 ชม ผ่านไป จุนฮยองก็ยังไม่มา

“เอาละ เราจะไม่รอจุนฮยองแล้ว ” ดูจุนพูดขึ้น “ไปขึ้นรถได้แล้ว”

หอพัก บีส

“ตี 2 แล้ว นายนั่นไปตายที่ไหนน่ะ” ฮยอนซึงกดโทรศัพทืขึ้นมาดูเวลา

“อ้าว ฮยอนซึงนายยังไม่ไปนอนอีกหรอ หาว –o-”  กีกวังที่ตื่นขึ้นมากลางดึกเพื่อกินน้ำประจำ ถามฮยอนซึงที่ ทำหน้าตาเป็นห่วงใครคนนึงอยู่

“อ่อ ชั้น ชั้นแค่เดินออกมาดูหน้าห้องสักหน่อย ได้ยินเสียงน่ะ เผื่อเป็นขโมยเลยออกมาดู”

“อืม ๆ รีบเข้านอนได้แล้วนะ”

“อื้อ ชั้นก็กำลังจะไปนอนแล้วละ” ฮยอนซึงพูดขึ้น และกีกวังก็เดินเข้าห้องไป

“สงสัยนายจะไม่มาจริง ๆ แล้วละ” ฮยอนซึงกำลังจะเดินเข้าห้อง แต่……

กึก ๆ โครม ! “เสียงอะไรน่ะ” ฮยอนซึงเดินออกไปดู “โอ๊ะ จุนฮยอง นาย ไป ทำอะไรมา”

“ฮยอน..ซ.. ซึง” ฟุ่บ ฮยอนซึงวิ่งเข้าไปรับจุนฮยองแต่ทว่า  “ตัวหนักชะมัด โห่ยไปกินเหล้าที่ไหนมาเนี่ย” ฮยอนซึงค่อย ๆ พยุงตัวจุนฮยงเข้าไปที่หอพัก และเพื่อไม่ให้ เพื่อน เห็น “คืนนี้นายนอนที่นี่แล้วกันนะ” ฮยอนซึงพาจุนฮยองมาที่ ห้องแต่งตัวของ วง บีส เอาละ ฮยอนซึงค่อยวางจุนฮยองลง “ฮยอนซึง….ชั้น…ชั้น….” อยู่ ๆ จุนฮยองก็ครางออกมา “ช..ชื่อชั้น” ฮยอนซึงไม่เชื่อหูตัวเองเท่าไหร่นัก “เมื่อกี้นายเรียกชื่อชั้น ยงจุนฮยอง” ฮยอนซึงเดินไปห้องครัวเพื่อที่จะเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้จุนฮยอง “นายนั้นไปทำอะไรมาน่ะ กินเหล้างั้นหรอ เหอะ !!” ฮยอนซึงยกกะละมังมาเช็ดตัวให้จุนฮยอน ฟุ่บ ฮยอนซึงชะงักนิดหน่อยเมื่อมือจุนฮยอน กอบกุมมือของฮยอนซึงไว้ “น..นาย” แล้ว ฟุ่บ จุนฮยอนดึงฮยอนซึง ลงไปนอนข้าง ๆ พร้อมกับโอบร่างบาง ๆ ของฮยอนซึงไว้ “เห้ย ปล่อยให้นะ” ฮยอนซึงพยายามดิน แต่ไม่เป็นผมสำเร็จ “ฮยอนซึง ! ชั้น..ขออยู่แบบนี้สักพักนะ” ตอนนี้ฮยอนซึง สับสนเหลือเกินว่าการกระทำของจุนฮยองนี้เค้าจะต้องทำตัวเช่นไร

“อื้อ !!” ฮยอนซึงบิดตัวไปมาเบา ๆ แล้วหันหน้ามาและ จุ๊บ

“อรุนสวัสดิ์” “จุนฮยอน นาย…..”